So, so tired... dah pancit dah kalau bab-bab nak study and buat program.. and baru-baru nie asyik pening kepale aje keje.. start from malam before my EECS 203 exam up until now. Rede kejap je, pastu start pening balik. Crappy betul. Sabo je lah byk-byk. Bile start pening: start lepas phone call. Phone nie kadang-kadang ( well, slalu actuallynye ) bawak masalah, hape-hape bende bongok jadi, slalu start ngan phone call, call in or call out. Rase kengkadang nak cabut phone and campak masuk sungai. Especially time pening, kalau die bunyik, masyaAllah... tahan sabar je, istighfar byk-byk.... most of the time bukan annoyed ngan caller pon, just sebab phone tuh bunyik kuat sgt. Skang volume phone kat luar tuh dah se minimum mungkin, phone dalam nie bunyik die less annoying sket. Tapi ade jugak time mmg annoyed ngan caller/callee, mase tuh tahan sabar jugak, istighfar jugak, and bile dah letak phone tuh, try nak sedapkan ati senirik... "Die tak mean tuh"... or " tak sengaje kot... sabar je lah" ... and pastu okie lah.. sabar je lah. Tapi ade certain situations tuh, tactic tuh mmg tak menjadi betullah.... mase tuh Allah je lah yg tau hati tuh rase camane. Hmmph... nyampah jugak ade cordless nie kengkadang ye? Sedap sgt borak kat phone kengkadang, lupe yg phone nie actuallynye bawak masalah . Sape nak beli my cordless?

Hmm.. tapi kalau takde phone, tak boleh call rumah... borak ngan mak sume... Tgk lah camane ngan phone nie... slamat lagi lah kot dalam mase terdekat nie from kene "campuk" masuk Lake Michigan...

Ade org tuh tgh sebok nak tau pasal life kite. Apsal sebok? Takyah tau pon takpe... tak interesting pon. Gie lah layan "kesayangan" awak tuh... haa.. nie sape perasan org tgh cakap pasal die, sape makan cili, die rase pedas.... nak tau sgt org cakap pasal die ke tak.. tanye senirik.... dalam otak nie boleh pinpoint due tige org yg bakal terase, tapi yg sebetulnye satu je org tgh fire nie..

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*