Assalamu'alaikum....

   Pagi tadi pagi2 lagi dah ade argument dgn bapak (due2 stubborn, kite jenis yg tak suke kene arah tak tentu pasal, bapak pulak suke mengarah tak tentu pasal) pasal, all of things, jogging. Apparently sebab dah makin tembam compare dgn last summer, bapak bising2 nak suruh org jogging. Suruh tau, bukan suggest. Needless to say, my answer was a resounding "tak nak". Aiseh, kite kat Michigan pun stok yg tak suke jogging, suke pegi gym buat Steps tak pun gune elliptical machine ke, weights ke.... paling tak kenan jogging, tak kisah lah jogging tuh di kire care paling cepat nak lose weight, kalau tgh betul2 bosan or nak warm-up je baru jogging. As it is, dah lah sendiri stok yg tak suke exercise depan family, sebab kene komen je memanjang, so bile kene suruh2 camtuh, siap cakap kene ikut jugak besok, I gave a big "tak nak. Mak, tgk lah bapak! Ade ke..", packed up buku cerite yg tgh pegang, cakap nak bace buku dalam bilik, and fled, tinggalkan mak nak settlekan dengan bapak. I hate it when he does that to me, layan org macam still budak kecik, mane org tak lari jauh2 pegi Johor, then pegi US. Lepas nie nak lari gie mane pun tak tau dah. Don't get me wrong, I love my dad, tapi die punye infuriating tuh Allah je lah yg tau kite rase macam mane.

   Anyway, mak bile dah sampai ofis, try nak pujuk. Cakap lah "kene faham lah, itu ini gitu gini..." (okay, tuh bukan exact words die, tapi exact words die org malas nak tulis). Tgh2 nak pujuk tu, sempat jugak nak advocate ikut die dengan bapak pegi padang besok, die kate kengakdang tuh, it feels good nak ikut kate orang . 'Why don't you try, once, and find out how you feel". Tuh mak cakap. Kite dalam tak nak-tak nak tuh, kene lah pikir jugak kan, ekceli still tak nak, tapi dah cakap dengan mak, "tgk lah dulu", sebab segan lerr nak lompat2 depan org. Ayat mak lepas tu lah best,

mak : di taman memang ade ramai orang, tapi masing-masing dgn aksinya tersendiri.  Mereka memang tak ambil peduli apa orang lain buat.  Mereka dah pandang pun kat kite
mak : mereka tak nampak pun kite

Keskeskes.... nasib baik mak aku kiut, so bende2 yg die cakap takdelah rase weird sgt, tapi still kelakar lah jugak. Siap suruh nyorok belakang pokok...

mak : kalau farah segan, farah boleh nyorok belakang pokok
mak : tapi kalau belakang pokok, mana nak nampak cikgu aerobic tu?

Keskeskes..... kelakar lah mak, tapi sebab die macam tu lah sume orang sayang, sweet baik je mak, alih2 dapat anak pompuan macam mala'un. Kak Yann pulak kate, kesian mak, dapat menantu tak gune. Hahahahaha.... sgt2 tak betul, Kak Yann best, bleh buat kawan, the best thing my brother ever did was to have the sense nak pursue Kak Yann. Sonok aku.

    Nasib baik ade mak, Kak Yann dengan babies kat rumah, bearable sikit, kalau tidak ade jugak stok nak bunuh diri sebab tension. Ye lah, expectations diri sendiri dah tinggi dah, alih2 kene pressure as though I never tried and tau main2 je, 3 guesses what that would do to one's self esteem. Oh well.... "home sweet home" (?).

Wassalam.....